Uw winkelmandje is leeg
Van het oude China tot Wall Street heeft de rode stropdas altijd symbool gestaan voor agressie.
Het wordt niet voor niets de machtsband genoemd: door het dragen van een rode stropdas laat je zien dat het je menens is.
Het symboliseert rijkdom, kracht, autoriteit, overheersing en passie. In veel culturen symboliseert het ook geluk.
Voor het ultieme powerstatement kies je voor een knalrode stropdas, zoals een effen rode of robijnrode zijden stropdas. Voor een minder agressieve aanpak kun je je felle rood verruilen voor een zachtere bordeauxrode tint.
Als je naar Donald Trump kijkt, probeert hij meestal te pronken met iets roods, diks en hangends onder de riem. Ik heb het over zijn stropdas – zijn machtsdas om precies te zijn – degene die hij droeg tijdens zijn inauguratie en die een hoofdbestanddeel van Trump-karikaturen is geworden.
Machtsbanden werden, net als voormalig zakenman Trump, beroemd in New York in de jaren tachtig , en net als het visitekaartje van Trump hebben ze een historische en wetenschappelijke betekenis die verder gaat dan hun fallische uiterlijk.
Van de Franse aristocratie tot het presidentschap: het verhaal van de machtsrelatie zou net zo goed het verhaal van de macht zelf kunnen zijn. Het kan ook in verband worden gebracht met de val van Amerika's 'grootheid'.
Laten we beginnen met China, in 210 voor Christus.
Geloof het of niet, de oudste voorbeelden van banden met de rode macht zijn niet alleen verbonden met maniakale heersers, maar ook met muren.
Tijdens de Eerste Dynastie van het keizerlijke China gaf keizer Qin Shi Huang opdracht tot talrijke projecten van absurde omvang, waaronder een vroege versie van de Chinese Muur en een groot terracottaleger bestaande uit zo'n 6.000 soldaten in terracotta.
Deze soldaten, verzameld om zijn lichaam in het hiernamaals te bewaken, waren beschilderd met rode stropdassen die op bandana's leken . Als de keizer ze zelf niet droeg, duidde de luxe van de op zijn krijgers geverfde kledingstukken reflexmatig op zijn eigen extravagantie.
Het schilderen van banden is sindsdien verdwenen, in tegenstelling tot de esthetiek van grootheidswaanzin die ermee gepaard gaat.
Het volgende voorbeeld is ruim 300 jaar oud: de Zuil van Trajanus , een overwinningsmonument voor de Romeinse keizer Trajanus. Het zou overdreven zijn om de das van Trajanus een das te noemen – het is meer een cape – maar zijn soldaten dragen iets dat lijkt op een sjaal om hun nek.
Of ze het nu om utilitaire redenen of om andere redenen droegen, deze soldaten maakten inderdaad deel uit van het grootste leger van Rome en zorgden ervoor dat Rome zijn grootste omvang kon bereiken.
Omdat de militaire kleuren van Rome rood zijn, kan worden aangenomen dat de sjaals van deze ooit geschilderde zuil ook rood waren . Ik zou deze sjaal classificeren als een “rode stropdas”, snap je wat ik bedoel?
Het is geen toeval dat deze oude Romeinse en Chinese soldaten voor rood kozen. Het is wetenschap. Voordat we verder gaan met het verhaal, is het de moeite waard om de vele onderzoeken naar het verband tussen rood en competitief gedrag te vermelden.
Volgens onderzoek van Psychology Today geeft het dragen van rood je een concurrentievoordeel. Je voelt je daardoor dominanter, en voor je tegenstander kom je dominanter en bedreigender over .
Rood is ook in verband gebracht met hogere niveaus van testosteron . Dus als je iemand bent die geen rood in je gezicht kan hebben (misschien heb je oranje in je gezicht), dan laat het dragen van rood je agressiviteit zien.
Een rode machtsstropdas wordt gedragen door iemand die de aandacht vestigt op zijn macht, net zoals een fregat dat voor zichzelf probeert te gelden.
Deze soldaten droegen stukken rode stof om hun nek gebonden, en ze moesten behoorlijk agressief zijn om audiëntie te winnen: nadat ze hen hadden ontmoet, adopteerde de Franse koning Lodewijk XIV hun hoofddeksel.
Het werd bekend als tie: een verkeerde uitspraak van het Franse woord voor Kroatië. Als Kroatië erg trots is op dit erfgoed (in 2003 bond het een gigantische rode stropdas rond het Romeinse amfitheater - je moet het zien om het te geloven), dan is het koning Lodewijk XIV zelf, met alle macht van een Franse koning uit de 17e eeuw. , die van deze stijl een staatsgreep maakte.
De stropdas verspreidde zich als een lopend vuurtje en werd een basisproduct voor de hogere klasse, volgens het klassieke 'Monkey see, monkey do'-principe.
Het gaat er niet alleen om wie het draagt, maar ook hoe. Het naslagwerk van H. Le Blanc , The Art of Knotting the Tie, gepubliceerd in 1829, beschrijft stropdassen als een "introductiebrief".
Volgens Le Blanc had elk land zijn eigen stijl. De Amerikaanse stropdas “ geeft de indruk van een zuil, bedoeld om een Korinthische hoofdstad te ondersteunen .”
Je kunt dus elke kolomvormige stropdas toeschrijven aan de Amerikaanse stijl - en ik denk dat de meeste zakelijke stropdassen in deze categorie vallen.
In de jaren twintig vestigde Amerika zich als een belangrijke speler in de geschiedenis van stropdassen dankzij de New Yorker Jesse Langsdorf , een stropdassenmaker (dit was ooit een vak) die hoeken van 45 graden en een driedelige constructie gebruikte om de stropdas te creëren die we allemaal gieten. mosterd op.
En dat waren we echt allemaal. De stropdas is een vast onderdeel geworden van de dagelijkse garderobe van bijna elke man. Dit is ongetwijfeld het moment waarop Amerika de laatste ‘grote’ was. Oké, laat het me uitleggen.
De productie maakte een groot deel uit van de inkomsten van een bedrijf, wat goed was omdat het meer banen voor ongeschoolde werknemers betekende.
De welvaart voor ongeschoolde blanke mannen bloeide, omdat het niet nodig was om naar school te gaan; je moest gewoon gaan werken.
Op de achtergrond van dit alles droegen mannen overal hoeden en stropdassen, dus de president kleedde zich niet veel anders dan de gemiddelde persoon. Dit gaf waarschijnlijk een zekere kracht aan het dragen van een stropdas.
Elke gelijkspel was een machtsgelijkspel (hoewel, onthoud: rode zijn altijd krachtiger). Amerika kende een periode van redelijke economische welvaart (als je blank was) en ‘grootheid’ (als je blank was).
Toen begonnen de machtsbronnen te veranderen. De Amerikaanse productie bereikte een hoogtepunt in de jaren zeventig en begon daarna te dalen.
De bedrijfsinkomsten verschoven van productie naar aandelenhandel, en de macht keerde, net als de macht van de Franse koning, terug. Hij had een nieuw huis: Wall Street.
Met deze nieuwe macht kwam de nieuwste vorm van machtsmode en het onvermijdelijke Hollywood-icoon: Gordon Gekko .
Gordon Gekko is de fictieve magnaat die centraal staat in Oliver Stones film Wall Street. Oorspronkelijk bedacht als een tragische figuur, is Gekko de volksheld geworden van aspirant-rijke mensen, en zijn mode is een centraal onderdeel van zijn aantrekkingskracht.
Wall Street heeft aangetoond dat je het kwijl kunt opwekken met felle kleuren, glanzende accessoires en een hoog contrast. Gekko is het geesteskind van herenkledingauteur Alan Flusser, die Gekko's look 'fuck you kleding' noemde. Fuck you, ik verdien geld. Fuck you, ik heb de macht. Neuk je, ik zal je neuken.
En dat brengt ons bij Trump , zelf een product van de Amerikaanse zakenstijl uit de jaren tachtig, compleet met Gekko-achtige machtsbanden. Dik. Blijkbaar duur. Bereik te laag. Rood.
Meestal zijn zijn stropdassen hetzelfde koningsrood als zijn ‘ Make America Great Again’ -petten. Het trekt de aandacht. Agressief. Nogmaals, ik heb het over zijn banden.
Hoewel je zou kunnen denken dat rood hem eenvoudigweg op één lijn brengt met zijn Republikeinse cohort, is het idee van de rode staat/blauwe staat eigenlijk pas zo oud als Bush versus Gore, en Trumps liefde voor het spelen van de macht van de rode stropdassen is veel ouder dan dat. .
Het bordspel gebruikt bijvoorbeeld dezelfde afbeelding van Donald met een rode stropdas voor de omslag van de doos, het spelregelboek en zelfs voor het valse Trump-geld – waarvan de kleinste waarde $10 miljoen is.
Het is duidelijk dat dit allemaal ervoor zorgt dat Donald er krachtig uitziet. Er is zelfs iets bewonderenswaardigs aan het feit dat hij zijn eigen merk draagt (ook al lijkt het een beetje op het dragen van het T-shirt van je eigen band).
Als president zal Donald Trump verschillende presidentiële portretten ontvangen; je kunt er zeker van zijn dat hij in de meeste van hen zal worden geschilderd met een wit overhemd, een blauw pak en zijn kenmerkende effen rode stropdas.
Reacties worden vóór publicatie goedgekeurd.
